Choroba Parkinsona postrzegana jest przede wszystkim przez pryzmat objawów motorycznych, których obecność jest podstawą jej rozpoznania. Jednak bardzo istotnym elementem obrazu klinicznego choroby są także objawy pozaruchowe, które niejednokrotnie dominują i stanowią główny czynnik determinujący jakość życia chorych.

Objawy psychiatryczne należą do najczęściej występujących w przebiegu choroby Parkinsona zaburzeń pozaruchowych. Depresja obecna jest u około 30% pacjentów i nawet w 60% przypadków zaawansowanej choroby Parkinsona. Lęk, głównie jako zaburzenie lękowe uogólnione, pojawić się może na każdym etapie rozwoju choroby. Zarówno lęk jak i objawy depresyjne mogą stanowić manifestację stanów off fluktuacji pozaruchowych. Apatia natomiast, może występować niezależnie od depresji.

Halucynacje wzrokowe obserwowane są u 15-30% pacjentów i mogą być obecne już we wczesnym obrazie choroby. Częstość występowania zaburzeń psychotycznych wzrasta z czasem trwania choroby osiągając 60% w jej zawansowanych stadiach. Otępienie to problem dotyczący około 30% chorych. W przebiegu choroby Parkinsona występują prawie wszystkie postaci zaburzeń snu, a zaburzenia zachowania fazy snu REM stanowią jej wczesny objaw przedruchowy.

Kolejny problem to objawy związane ze stosowaniem leków przeciwparkinsonowskich. W przypadku agonistów dopaminergicznych to zaburzenia kontroli impulsów (niekontrolowany hazard i zakupy, hiperseksualizm i objadanie się) oraz zespół odstawienia agonisty dopaminergicznego. Z kolei ze stosowaniem lewodopy łączy się zespół dysregulacji dopaminergicznej i punding. Również u pacjentów leczonych z zastosowaniem głębokiej stymulacji mózgu mogą się ujawnić specyficzne objawy psychiatryczne.

Mamy nadzieję, że nasza konferencja, na której psychiatrzy i neurolodzy będą – po raz pierwszy – wspólnie rozmawiać o zaburzeniach psychiatrycznych w przebiegu choroby Parkinsona. ułatwi naszą współpracę w przyszłości i przyczyni się do poprawy jakości opieki nad pacjentami.

Serdecznie zapraszamy